Κάτω Άκρο

ΔΙΑΤΡΟΧΑΝΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΙΣΧΙΟΥ

Τα διατροχαντήρια κατάγματα του ισχίου αποτελούν έναν απ’ τους πιο συχνούς τραυματισμούς στους ηλικιωμένους ασθενείς. Έναν τέτοιο τραυματισμό υπέστη μια ηλικιωμένη ασθενής μας 76 ετών κατόπιν μιας απλής πτώσης κατά τη βάδιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ζητούμενο είναι η γρήγορη χειρουργική αντιμετώπιση του κατάγματος ούτως ώστε να εξαλειφθεί ο καταγματικός πόνος και να κινητοποιηθεί γρήγορα ο ασθενής αποφεύγοντας τη μυϊκή ατροφία και τις επιπλοκές του κλινοστατισμού (κατακλίσεις, λοιμώξεις κα). Η συγκεκριμένη ασθενής χειρουργήθηκε εντός 24ώρου από την στιγμή που υπέστη διατροχαντήριο κάταγμα του αριστερού ισχίου. Χρησιμοποιήθηκε η τεχνική της ενδομυελικής ήλωσης με κλειδούμενο βραχύ ήλο . Η ασθενής την επόμενη ημέρα του χειρουργείου ξεκίνησε κινητοποίηση με περιπατητήρα τύπου Π. Σε διάστημα 20 ημερών ήταν σε θέση να κινητοποιηθεί χωρίς βοηθήματα.

ΚΟΧΛΙΩΣΗ ΥΠΟΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΡ ΙΣΧΙΟΥ

Μία άλλη συχνή κατηγορία καταγμάτων του ισχίου είναι τα υποκεφαλικά κατάγματα, εκείνα δηλαδή τα κατάγματα που εντοπίζονται ακριβώς κάτω από την κεφαλή του μηριαίου. Η περίπτωση αυτή αφορά γυναίκα ασθενή 50 ετών με πρόωρη εμμηνόπαυση η οποία μετά από μία απλή πτώση υπέστη οστεοπορωτικό κάταγμα του ΑΡ ισχίου.

Το κάταγμα ήταν απαρεκτόπιστο, γεγονός που επέτρεψε ελάχιστα επεμβατικό τρόπο χειρουργείου με ειδικούς κοχλίες οι οποίοι ανέταξαν και σταθεροποίησαν την καταγματική βλάβη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ασθενής μπόρεσε να απαλλαγεί άμεσα από τον πόνο του κατάγματος και να κινητοποιηθεί χωρίς προβλήματα. Το σημαντικότερο ήταν ότι η χειρουργική μέθοδος που επελέγη επέτρεψε στην ασθενή να διατηρήσει τη μηριαία κεφαλή της αποφεύγοντας μεγαλύτερο χειρουργείο αλλαγής της κεφαλής με τεχνητή.

ΥΠΟΚΕΦΑΛΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΙΣΧΙΟΥ – ΗΜΙΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

Τα περισσότερα Υποκεφαλικά κατάγματα Ισχίου είναι παρεκτοπισμένα. Αυτό σημαίνει πως η επαφή μεταξύ της κεφαλής και του αυχένα του μηριαίου χάνεται και αναπτύσσεται απόσταση ή στροφή μεταξύ τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό των αγγείων που αιματώνουν την κεφαλή και κατά συνέπεια τη νέκρωσή της αργότερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η χειρουργική αποκατάσταση του κατάγματος γίνεται με αντικατάσταση της κεφαλής του μηριαίου. Αυτή είναι και η περίπτωση αυτής της ηλικιωμένης ασθενούς μας η οποία υπέστη υποκεφαλικό κάταγμα του ΔΕ Ισχίου. Εντός συντόμου χρονικού διαστήματος από τον τραυματισμό υπεβλήθη σε ημιολική αθροπλαστική του δεξιού Ισχίου η οποία αποκατέστησε άρτια την ανατομική βλάβη. Η ασθενής ξεκίνησε κινητοποίηση με περιπατητήρα τύπου «Π» την επομένη του χειρουργείου και σε διάστημα 3 εβδομάδων μπόρεσε να κινητοποιηθεί χωρίς υποβοηθήματα επιστρέφοντας στην καθημερινότητά της.

ΚΑΤΑΓΜΑ ΔΙΑΦΥΣΗΣ ΜΗΡΙΑΙΟΥ – ΕΝΔΟΜΥΕΛΙΚΗ ΗΛΩΣΗ

Τα κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου αφορούν το μακρύ σκέλος του οστού και συναντώνται συχνότερα σε νεότερους ασθενείς ως αποτέλεσμα τραυματισμών υψηλή βίας (λχ τροχαία ατυχήματα). Σε αυτή την περίπτωση παρουσιάζεται η περίπτωση μιας νεαρής ασθενούς μας 18 ετών η οποία υπέστη εγκάρσιο κάταγμα στο ΑΡ μηριαίο οστό συνεπεία τροχαίου ατυχήματος με μηχανάκι.

Το κάταγμα αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με την τοποθέτηση κλειδούμενου γλυφανιζόμενου ενδομυελικού ήλου ο οποίος τοποθετήθηκε με πύλη εισόδου από το ισχίο (ορθόδρομη ήλωση) και πέτυχε την ανατομική ανάταξη του κατάγματος εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες ανισοσκελίας και στροφικής παραμόρφωσης του οστού. Η ασθενής κινητοποιήθηκε άμεσα μετεγχειρητικά και μετά από λίγες μέρες βάδισης με πατερίτσες μπόρεσε να περπατήσει με πλήρη φόρτιση χωρίς υποστήριξη. Ο επιτυχημένη τοποθέτηση του ενδομυελικού ήλου επέτρεψε όχι μόνο την γρήγορη κινητοποίηση της ασθενούς αλλά και την ταχεία πώρωση του κατάγματος επιτρέποντας στην ασθενή να επιστρέψει στις καθημερινές της δραστηριότητες. Ο ενδομυελικός ήλος αφαιρέθηκε με ασφάλεια 1 έτος μετά το χειρουργείο.

ΚΑΤΑΓΜΑ ΔΙΑΦΥΣΗΣ ΜΗΡΙΑΙΟΥ – ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΕΝΔΟΜΥΕΛΙΚΗ ΗΛΩΣΗ

Η ενδομυελική ήλωση αποτελεί την τεχνική πρώτης επιλογής για τα κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου οστού. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ήλος τοποθετείται ορθόδρομα, δηλαδή από το ισχίο προς το γόνατο. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο και ειδικά σε εκείνες που το κάταγμα βρίσκεται κοντύτερα προς το γόνατο, η ανάστροφη τοποθέτηση του ήλου, δηλαδή από το γόνατο προς το ισχίο, επιτυγχάνει καλύτερη ανάταξη και σταθερότερη συγκράτηση του κατάγματος. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή η η οποία αφορά ένα μεσήλικα ασθενή, θύμα τροχαίου, ο οποίος υπέστη ένα κάταγμα στο άπω τριτημόριο του μηριαίου, κοντά στο γόνατο.

Ο ασθενής υπεβλήθη σε ανάστροφη ενδομυελική ήλωση με ένα μακρύ ήλο μηριαίου ο οποίος ναρθηκοποίησε με ιδανικό τρόπο το κάταγμα και επέτρεψε την άμεση κινητοποίηση του ασθενούς χωρίς πόνους και ενοχλήσεις.

ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΟΧΑΝΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ

Υπάρχουν περιπτώσεις σε κατάγματα των κάτω άκρων όπου τα υλικά οστεοσύνθεσης μπορεί να χάσουν την συγκρατητική του ισχύ πάνω στο κάταγμα. Αυτό συμβαίνει συνήθως είτε λόγω κάποιου νέου τραυματισμού, είτε λόγω κακής αρχικά τοποθέτησης των υλικών. Μία τέτοια περίπτωση αστοχίας υλικών αφορά ασθενή 76 ετών η οποία είχε πρόσφατα υποβληθεί σε επέμβαση ενδομυελικής ήλωσης λόγω διατροχαντηρίου κατάγματος του ΑΡ Ισχίου. Η κακή ποιότητα της οστεοσύνθεσης είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της ανάταξης και την αποσυναρμολόγηση των υλικών. Η ασθενής αδυνατούσε να κινητοποιηθεί λόγω του έντονου πόνου ενώ το κάταγμα δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα πώρωσης.

Η ασθενής μας αυτή υπεβλήθη σε νέα επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης κατά την οποία αφαιρέθηκαν τα υλικά της προηγούμενης επέμβασης. Το κάταγμα ανατάχθηκε και σταθεροποιήθηκε εκ νέου με ένα νέο, μακρύ ενδομυελικό ήλο και ειδικές ταινίες συγκράτησης. Δεδομένης της πολύ καλής ανάταξης καθώς και του σχετικά πρόσφατου τραυματισμού δεν ήταν απαραίτητη η χρήση οστικών μοσχευμάτων από άλλο σημείο του σκελετού της ασθενούς, γεγονός που θα επιδείνωνε την ταλαιπωρία της.

Μετά το διορθωτικό χειρουργείο η ασθενής ξεκίνησε άμεσα κινητοποίηση. Η σταθερότητα του ισχίου μετά το διορθωτικό χειρουργείο την απάλλαξε οριστικά από τον πόνο και την ταλαιπωρία.

ΠΕΡΙΠΡΟΘΕΤΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΓΟΝΑΤΟΣ

Μία βαρειά και συχνά πολύπλοκη καταγματική βλάβη είναι τα περιπροθετικά κατάγματα του ισχίου και του γόνατος. Με τον όρο αυτό εννοούμε κατάγματα που συμβαίνουν κοντά ή γύρω από αρθρώσεις στις οποίες έχει προηγηθεί χειρουργείο ολικής αρθροπλαστικής, δηλαδή αλλαγή της φθαρμένης άρθρωσης με τεχνητή. Τα κατάγματα αυτά αφορούν βασικά ηλικιωμένους ασθενείς, Η χειρουργική τους αντιμετώπιση θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη καθώς ο διαθέσιμο χώρος για τα υλικά της οστεοσύνθεσης είναι περιορισμένος ενώ συχνά οι προθέσεις της αρθροπλαστικής πρέπει να αφαιρεθούν και να τοποθετηθούν νέες.

Το περιστατικό που επιδεικνύεται αφορά ηλικιωμένη ασθενή μας η οποία είχε υποβληθεί προ διετίας σε επιτυχή ολική αρθροπλαστική γόνατος. Η ασθενής είχε πτώση η οποία προκάλεσε κάταγμα στο μηριαίο οστό ακριβώς πάνω από την μηριαία πρόθεση της ολικής αρθροπλαστικής.

Το κάταγμα αντιμετωπίστηκε με εσωτερική οστεοσύνθεση με τη χρήση ειδικής πλάκας και κλειδούμενων βιδών. Ο τρόπος της οστεοσύνθεσης επέτρεψε την διατήρηση των υλικών της ολικής αρθροπλαστικής. Κατ’ αυτό τον τρόπο η ασθενής μπόρεσε να κινητοποιηθεί άμεσα αποφεύγοντας ένα μεγαλύτερης βαρύτητας χειρουργείο που θα περιελάμβανε αλλαγή (αναθεώρηση) της ολικής αρθροπλαστικής και θα αύξανε την οργανική της επιβάρυνση από το χειρουργικό στρες.

ΕΝΔΑΡΘΡΙΚΟ - ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΝΗΜΗΣ

Μια άλλη περίπτωση βίαιων τραυματισμών είναι τα διπολικά κατάγματα των μακρών οστών, δηλαδή κατάγματα δύο ή περισσοτέρων επιπέδων. Σε αυτό το περιστατικό αναφερόμαστε σε έναν ασθενή 55 ετών. Ο τραυματισμός του αφορούσε ένα τριπλό κάταγμα κνήμης σε συνδυασμό με κακώσεις μαλακών μορίων και δέρματος λόγω της πτώσης από μηχανάκι και παράσυρσης πάνω στην άσφαλτο. Τα κατάγματα της κνήμης αφορούσαν τόσο την αρθρική επιφάνεια όσο και 2 επίπεδα κατά μήκος του οστού (διπολικό κάταγμα).

Ο τρόπος χειρουργικής αντιμετώπισης, δεδομένης της πολυπλοκότητας του κατάγματος, θα μπορούσε να είναι προβληματικός καθώς η οστεοσύνθεση, όπως και το χειρουργικό τραύμα θα έπρεπε να εκτείνονται καθ’ όλο το μήκος της κνήμης συμπεριλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την άρθρωση του γόνατος.

Η λύση δόθηκε με έναν πρωτοποριακό τρόπο οστεοσύνθεσης ο οποίος έχει περιγραφεί από τον Δρ. Λασανιάνο και οποίος κάνει συνδυασμένη χρήση τεχνικών ενδομυελικής ήλωσης και συσφιγκτικών κοχλιών. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της τεχνικής είναι πως το χειρουργείο διενεργείται στην ουσία μέσω μικρών οπών χωρίς να χρειάζονται εκτεταμένες χειρουργικές τομές.

Η ελάχιστης επεμβατικότητας τεχνική επέτρεψε στον ασθενή να χειρουργηθεί χωρίς να χρειαστεί να μεταγγισθεί και χωρίς να κινδυνέψει από πιθανές φλεγμονές, δεδομένων των κακώσεων των μαλακών μορίων και του δέρματος. Ακόμα σημαντικότερο όμως ήταν το γεγονός πως επέτρεψε στον ασθενή να ανακτήσει ταχύτατα την κίνηση της άρθρωσής του αποφεύγοντας το μετεγχειρητικό πόνο και την ανάπτυξη αγκυλώσεων που συνήθως είναι ο κανόνας σε τέτοιας βαρύτητας κακώσεις.

Ο ασθενής ήταν σε θέση να εκτελεί σχεδόν πλήρη κάμψη και έκταση του γόνατος από την 3η μετεγχειρητική ημέρα. Κατά την αφαίρεση των ραμμάτων, 15 μέρες μετά το χειρουργείο, το εύρος κίνησης της άρθρωσης είχε πλήρως αποκατασταθεί.

Το αποτέλεσμα αυτό θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί με άλλες μορφές εσωτερικής ή εξωτερικής οστεοσύνθεσης όπου η αποκατάσταση θα ήταν πολύμηνη και το λειτουργικό αποτέλεσμα υπολειμματικό.

ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΝΗΜΙΑΙΟΥ ΠΛΑΤΩ

Τα κατάγματα του Κνημιαίου Πλατώ, της αρθρικής δηλαδή επιφάνειας της κνήμης στο γόνατο, είναι σοβαροί τραυματισμοί που ενδέχεται να αφήσουν λειτουργικά υπολείμματα. Αυτό το περιστατικό αναφέρεται σε έναν άνδρα ασθενή μας 45 ετών, θύμα τροχαίου ατυχήματος. Το αποτέλεσμα του τραυματισμού ήταν ένα συντριπτικό ενδαρθρικό κάταγμα της ΑΡ Κνήμης με σημαντική εμβύθιση της αρθρικής επιφάνειας και επέκταση του κατάγματος προς τη διάφυση της κνήμης.

Ο ασθενής υπεβλήθη σε εσωτερική οστεοσύνθεση του κατάγματός τους με dual plate τεχνική και χρήση οστικών μοσχευμάτων. Μετεγχειρητικά η ανατομία της κατεστραμμένης άρθρωσης απεκαταστάθη πλήρως.

Η χειρουργική επεμβαση επέτρεψε στον ασθενή να ξεκινήσει πολύ γρηγορότερα από τους προβλεπόμενους χρόνους την απαραίτητη κινησιοθεραπεία του χειρουργηθέντος σκέλους. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν καν αφαιρεθούν τα ράμματα ο ασθενής μπορούσε να πετύχει κάμψη του γόνατος σε 90 μοίρες ενώ κατά την ολοκλήρωση της αποθεραπείας και την επιστροφή σε πλήρη φόρτιση το εύρος κίνησης του γόνατος είχε αποκατασταθεί πλήρως επιτρέποντας στον ασθενή να συνεχίσει τη ζωή το χωρίς λειτουργικά ενοχλήματα.

ΕΝΔΑΡΘΡΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΝΗΜΗΣ PILLON

Σε αντίθεση με τα κατάγματα του Κνημιαίου Πλατώ τα οποία αφορούν την άνω αρθρική επιφάνεια της κνήμης, τα κατάγματα Pillon αφορούν βλάβες στις οποίες εμπεριέχεται η κάτω αρθρική επιφάνεια της κνήμης. Τα κατάγματα αυτά συνιστούν απαιτητικούς τραυματισμούς όπου η λεπτομερής ανάταξη και η σταθερή οστεοσύνθεση της αρθρικής επιφάνειας είναι εξαιρετικά σημαντικές. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτυχθεί μετατραυματική αρθρίτιδα εντός της άρθρωσης, κατάσταση που συνδυάζεται με χρόνιο πόνο και δυσκινησία. Επίσης η χειρουργική τους αντιμετώπιση πρέπει να λαμβάνει χώρα το συντομότερο δυνατό ώστε να αποφεύγεται η εγκατάσταση οιδήματος που δυσκολεύει ή καθυστερεί σημαντικά το χειρουργείο. Η περίπτωση που παρουσιάζεται αφορά ασθενή περίπου 50 ετών, θύμα τροχαίου, ο οποίος υπέστη ένα συντριπτικό κάταγμα Pillon στη δεξιά ποδοκνημική. Ο ασθενής προωθήθηκε εσπευσμένα στο χειρουργείο, ώστε να προλάβουμε το οίδημα της άρθρωσης. Υπεβλήθη σε διπλή εσωτερική οστεοσύνθεση που αφορούσε τόσο το συντριπτικό ενδαρθρικό κάταγμα της κνήμης, όσο και το συνοδό κάταγμα της περόνης. Η ανατομική ανάταξη του κατάγματος αποκατέστησε την συνέχεια της αρθρικής επιφάνειας μεταξύ κνήμης και αστραγάλου και εξασφάλισε τις καλύτερες λειτουργικές προοπτικές για το μέλλον.

Ο ασθενής ακολούθησε αποφόρτιση και βάδιση με πατερίτσες για διάστημα 6 εβδομάδων, όπως προβλέπεται για αυτού του είδους τα κατάγματα ενώ σταδιακά άρχισε να φορτίζει το πόδι του. Η σωστή αντιμετώπιση απέτρεψε την εγκατάσταση αγκυλώσεων και περιορισμού του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής.

Τα υλικά της οστεοσύνθεσης αφαιρέθηκαν δύο χρόνια μετά το αρχικό χειρουργείο.

ΚΑΤΑΓΜΑ - ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ ΑΡ ΠΟΔΟΚΝΗΜΙΚΗΣ

Γυναίκα ασθενής 53 ετών, υπήρξε θύμα τροχαίου το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τραυματισμό του αριστερού κάτω άκρου συνιστώμενο σε Τρισφύριο Κάταγμα Εξάρθρημα Αριστεράς Ποδοκνημικής. Επρόκειτο για τραυματισμό που απαιτούσε άμεση αντιμετώπιση προκειμένου να μην αναπτυχθούν δευτερογενείς βλάβες στην άρθρωση της ποδοκνημικής λόγω καταστροφής του αρθρικού χόνδρου.

Η ασθενής οδηγήθηκε άμεσα στο χειρουργείο όπου υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Έτσι αποκαταστάθηκε πλήρως τόσο το εξάρθρημα της άρθρωσης όσο και οι καταγματικές βλάβες στο σύνολό τους.

Ακολουθώντας κατάλληλο πρόγραμμα αποθεραπείας και κινησιοθεραπείας ή ασθενής μπόρεσε να ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό της επιτυγχάνοντας πλήρες εύρος κάμψης – έκτασης της χειρουργηθείσας άρθρωσης σε πολύ σύντομο διάστημα και αφήνοντας στο παρελθόν τη δυσάρεστη ανάμνηση του τραυματισμού.

ΕΠΙΠΛΕΓΜΕΝΟ ΚΑΤΑΓΜΑ – ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ ΠΟΔΟΚΝΗΜΙΚΗΣ

Η περίπτωση αυτή περιγράφει τα στάδια αντιμετώπισης ενός βαρέως τραυματισμού σε μια ηλικιωμένη ασθενή. Η ασθενής 75 ετών μετά από πτώση σε σκάλες υπέστη ένα συνδυασμένο κάταγμα εξάρθρημα της δεξιάς ποδοκνημικής. Η κάκωση ήταν επιπλεγμένη, το δέρμα δηλαδή είχε ανοίξει και τα οστά ήταν εκτεθειμένα στα μικρόβια του περιβάλλοντος. Οι κακώσεις αυτού του τύπου είναι πολύ επικίνδυνες διότι εκτός από την αποκατάσταση του κατάγματος ο χειρουργός πρέπει να εξασφαλίσει την αποφυγή φλεγμονής που συχνά μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια του σκέλους.

Στην περίπτωση της ασθενούς μας η κάκωση αντιμετωπίστηκε ταχύτατα εντός 4 ωρών από τον τραυματισμό προλαβαίνοντας έτσι την ανάπτυξη μικροβίων εντός του τραύματος. Η ασθενής υπεβλήθη σε ευρύ χειρουργικό καθαρισμό και σταθεροποίηση του κατάγματος με συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Τα κάταγμα ανατάχθηκε ανατομικά, ενώ το τραύμα μονώθηκε με συσκευή αρνητικής αναρρόφησης η οποία απομάκρυνε το μικροβιακό υλικό από το τραύμα. Σταδιακά, υπό κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή, το τραύμα ηρέμησε και το έλλειμμα δέρματος που είχε δημιουργηθεί κατά τον τραυματισμό καλύφθηκε από δερματικό μόσχευμα που ελήφθη από την ίδια την ασθενή.

Η συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης αφαιρέθηκε 2 μήνες μετά την τοποθέτησή της και η ασθενής ξεκίνησε υποστηριζόμενη κινητοποίηση. Σε διάστημα 3 μηνών από τον τραυματισμό ή ασθενής είχε καταφέρει όχι μόνο να σώσει το βαριά τραυματισμένο κάτω άκρο αλλά και να επανέλθει στο επίπεδο δραστηριότητας που είχε πριν το ατυχές συμβάν της πτώσης.

ΕΝΔΑΡΘΡΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΠΤΕΡΝΗΣ

Τα κατάγματα πτέρνης αντιμετωπίζονται συνήθως συντηρητικά με χρήση γυψονάρθηκα. Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις όπου η χειρουργική αντιμετώπιση κρίνεται απαραίτητη. Αυτές οι περιπτώσεις αφορούν είτε πολύ παρεκτοπισμένα, δηλαδή κατάγματα όπου υπάρχει μεγάλη απομάκρυνση των καταγμάτων, είτε ενδαρθρικά κατάγματα, δηλαδή τραυματισμούς όπου το κάταγμα επεκτείνεται μέσα σε κάποια γειτονική άρθρωση επηρεάζοντας την σχέση της πτέρνας με τα γειτονικά οστά.

Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί ο ασθενής που παρουσιάζεται ο οποίος υπέστη ένα βαρύ κάταγμα πτέρνας κατόπιν πτώσης εξ’ ύψους 5 μέτρων. Το κάταγμα αφ’ ενός είχε μεγάλη παρεκτόπιση στο σώμα της πτέρνας, αφ’ ετέρου επεκτεινόταν στην άρθρωση της πτέρνας με το κυβοειδές οστό. Για την επιβεβαίωση των ορίων του κατάγματος οι απλές ακτινογραφίες συμπληρώθηκαν από αξονική τομογραφία.

Το κάταγμα ανατάχθηκε με ειδικούς χειρισμούς διεγχειρητικά και καθηλώθηκε με τη χρήση ειδικής αραχνοειδούς πλάκας.

Ο ασθενής μετά από ένα διάστημα αποφόρτισης 6 εβδομάδων, όπως προβλέπεται, επανήλθε σταδιακά στα προκαταγματικά επίπεδα κινητοποίησης του. Η οστεοσύνθεση του κατάγματος επέτρεψε την σωστή αποθεραπεία της πτέρνας και εξασφάλισε τον στηρικτικό της ρόλο τόσο κατά την στάση όσο και κατά τη βάδιση.

ΒΛΑΙΣΣΟΣ ΜΕΓΑΣ ΔΑΚΤΥΛΟΣ - " ΚΟΤΣΙ "

“Βλαισσος μέγας δάκτυλος είναι η ιατρική ορολογία που περιγράφει αυτό που στην καθομιλουμένη αναφέρεται ως «κότσι». Πρόκειται για μια επίκτητη και σταδιακή παραμόρφωση της γωνίας του μεγάλου δακτύλου που τείνει να στραφεί προς τα υπόλοιπα δάκτυλα. Παρατηρείται κυρίως στις γυναίκες και επηρεάζεται τόσο από την κληρονομικότητα όσο και από τη χρήση στενών υποδημάτων (λχ γόβες) που δημιουργούν συμπίεση στο πρόσθιο τμήμα του ποδιού και ιδίως στα δάκτυλα. Ο ασθενής αναπτύσσει ένα εξόγκωμα στην εξωτερική πλευρά της βάσης του μεγάλου δακτύλου το οποίο συμπιέζεται και τρίβεται ακόμα πιο έντονα μέσα στα παπούτσια με αποτέλεσμα τοπικό ερεθισμό και πόνο. Ταυτόχρονα η προοδευτική γωνίωση του μεγάλου δακτύλου δημιουργεί συνθλίψεις μεταξύ των δακτύλων με αποτέλεσμα την ανάπτυξη επίπονων κάλων (τύλων) ή και εφιπεύσεις των δακτύλων μεταξύ τους. Τα συγκεκριμένο περιστατικό αφορά μια παραμελημένη περίπτωση με πολύ μεγάλη γωνίωση του μεγάλου δακτύλου και παραμορφώσεις και στα υπόλοιπα δάκτυλα. Ως εκ τούτου απαιτήθηκαν χειρουργικές οστεοτομίες και διορθώσεις εκτός από το μεγάλο δάκτυλο, στο 2 ο και στο 3 ο επίσης. Η ασθενής χειρουργήθηκε και στα δύο πόδια ταυτόχρονα και μετεγχειρητικά έκανε χρήση ειδικών υποδημάτων αποφόρτισης που επέτρεψαν την κινητοποίηση χωρίς πόνο και χωρίς την ανάγκη υποστηριγμάτων (περιπατητηρας ή πατερίτσες). “